“Geniet er maar van, het is de mooiste tijd van je leven”  

Ja hoor, daar is-ie weer. Die zin die standaard om de hoek komt kijken als je vertelt dat je een student bent. Meestal uitgesproken door iemand die al twintig jaar werkt, ’s avonds met een dekentje op de bank zit en die duidelijk vergeten is hoe het écht was om het studentenleven te ervaren. Want laten we eerlijk zijn: hoe mooi is die tijd nou eigenlijk? 

In theorie ben je als student vrij. In werkelijkheid word je geleefd door deadlines, verplichte practica, tentamens, groepsopdrachten, en als je geluk hebt, kan je nog wekelijks aan paar uurtjes werken als bijbaan om een hoge studieschuld te voorkomen. 

Vrijheid is een illusie. Je mag dan je eigen agenda indelen, maar die agenda is gewoon een lange lijst van dingen die “eigenlijk gisteren al af hadden moeten zijn.”  

“Maar hey, geniet er maar van!” 

Oké, er zijn feestjes. Goede ook. Alleen wordt het beeld van de eeuwige student met een biertje in de ene hand en een studieboek in de andere wat overschat. De realiteit van het studentenleven is vaker: je gaat één avond op stap, denkt dat je nog 18 bent, en ligt vervolgens drie dagen lang met hoofdpijn en existentiële vragen over je levenskeuzes. Hoe leuk is dat? En ondertussen: dat tentamen komt dichterbij.  

Geniet er maar van! 

Studeren betekent investeren. In kennis, ja. Maar vooral in brood, huur, en een laptop die net voor je tentamen besluit om “updates uit te voeren”. Het studentenleven is vooral duur. En nee, de basisbeurs is geen magische regenboog van geld. Het is als een pleister, terwijl je vinger eraf ligt. Het helpt wat, maar het is niet genoeg. En vergeet niet de torenhoge studieschuld die je nog moet afbetalen, omdat jouw ouders geen multimiljonaire zijn.  

Maar geen zorgen: “Je hebt nog een heel leven om dat terug te betalen.” 
“Dat helpt hè?” 

Heb jij moeite met je geld onder controle hebben? Lees dan onze blog over budgetteren als student en download het budgetteerschema!

De échte studie? Menselijk gedrag. En dan vooral in groepsapps. Denk aan commissiewerk waarbij niemand reageert tot vijf minuten voor de deadline en groepsprojecten die iedereen uitstelt tot de dag voor de deadline. Of aan de UB waar mensen zich gedragen alsof hun leven vergaat als niet alle punten uit de rubriek in het verslag staan.  

Vriendengroepen wisselen sneller dan je cijfers, huisgenoten denken dat schoonmaken een concept is uit sciencefiction, en je probeert je mentale gezondheid nog enigszins stabiel te houden door een uurtje in de week te gaan sporten.  

“Maar probeer vooral te genieten!” 

Het studentenleven is niet alleen maar studeren en feesten. Het is reizen naar de uni, lessen volgen, leren voor tentamens, groepsopdrachten en voorbereidende opdrachten maken én dan ook nog werken in de weekenden om enigszins een inkomen te hebben. En dat allemaal in een wereld die continu draait. Voor je het weet, is je agenda 7 dagen in de week volgepland met to-do’s die je nooit hebt ingepland, maar die je gewoon móet doen.  

En dan de stress: je probeert het allemaal te combineren. Het gevoel dat je continu op een balans act staat: het ene been in de studie, het andere in werk, en je handen vol met deadlines. Je leeft van deadline naar deadline. En dan komt de vraag: wanneer heb ik eigenlijk nog tijd voor mezelf? 

En het antwoord? Niet vaak genoeg. “Maar hé, je hebt nog steeds je vrienden, toch?” Al is het contact met hen afgenomen tot “Hey, hoe gaat het?” in de groepsapp. Want dat is wat je kunt bieden: een snelle ‘hallo’ tussen je werk en het volgende tentamen. 

“Maar zeg nou zelf: wat is er nou heerlijker dan jong zijn, arm zijn en je nooit hoeven te vervelen?” 

En tóch zit er iets in. Niet dat je studentenleven de mooiste tijd van je leven is, dat is nogal een claim. Maar het is wel een tijd waarin alles in beweging is. Je wordt volwassen zonder het door te hebben. Je leert hoe het is om door te gaan terwijl je eigenlijk wil stoppen. Je komt erachter dat je tot meer in staat bent dan je denkt. Je ontwikkelt een zesde zintuig voor wanneer je wel of niet aanwezig hoeft te zijn bij een werkgroep of hoorcollege. En je komt erachter dat “het zal wel loslopen” eigenlijk een prima levensmotto is. 

Je maakt fouten. Grote, kleine, gênante. En het boeit niemand. Want iedereen maakt ze. Je bent niet de enige die huilend een studiepunt mist of in paniek het verkeerde lokaal binnenloopt. Je leert over jezelf. Over anderen. Over dat het leven niet strak gepland is, maar een soort slecht georganiseerde groepsreis waar je af en toe verdwaalt, maar soms ineens op een prachtig uitzicht stuit. 

Is dit de mooiste tijd van je leven? Misschien. Misschien niet. Maar het is wél de tijd waarin je verhalen verzamelt waar je later keihard om lacht. Of om huilt. Of beide tegelijk. En dat is eigenlijk ook wel wat waard. 

Dus ja. “Geniet er maar van.” Met lichte tegenzin en veel sarcasme. Want als dit de mooiste tijd is, dan kunnen we er maar beter iets moois van maken. Toch?